Öğretmek, öğrenmek, öğrenme hedeflerini belirlemek ve düşünmek birbiri içine geçmiş çok karmaşık kavramlar. Peki en üst düzeyde yani, zirvede öğrenme nasıl gerçekleşir? Her öğretmenin, eğitimcinin en yüksek seviyede öğrenmeyi sağlayacağı bir formül var mı? Öğrenmeyi sınava kadar hatırlanıp, sınav sonrası tamamen unutulan bir bilgi yığını olmaktan çıkarıp, bireyin tüm varoluşuyla kavrayacağı ve hep kullanacağı bir araç haline dönüştürmek kolay mı?

1948 yılında Amerikan Psikoloji Derneği, Benjamin Bloom’a ve beraberinde bir grup eğitimciye çok heyecanlı bir görev verdi; tüm eğitsel hedef ve amaçları sınıflandırmak!

Yaptıkları çalışma sonunda bilgi, beceri ve yaklaşım kazanımları etrafında Bloom Taksonomisi diye adlandırdıkları bir sıralama oluşturdular.

Bloom Taksonomisi eğitimcilerin, bilgi, beceri ve yaklaşım gelişimini sağlayan, bütüncül bir eğitim planlayabilmesi için çok fazla kullanılan yöntem. Eğitmenler bu sistemi kullanarak  hayatlarını şöyle kolaylaştırabilir;

• Öğrencilerin bilgiyi farklı seviyelerde düşündürmelerini sağlayacak planlamalar yapabilirler.
• Farklı becerilerin gelişimine yönelik görevler tasarlayabilirler.
• Öğrencilerin farklı seviyelerde düşünmelerini sağlayacak sorular hazırlayabilirler.
• Tüm bunlar geri bildirim vermek için yardımcı olur.

1990 yılında Lorin Anderson sıralamada değişiklikler ve yenilemeler yaptı ve taksonomiye son halini verdi. Günümüzde Taksonominin teknolojiye uyarlanmış halini de bulabilirsiniz.

Taksonomiyi eğitime uyarlamak için gerekli pratik bilgileri bu yazının devamındaki infografik ve posterde sizlerle paylaşıyoruz. Sorularınızı ve yorumlarınızı bekliyoruz.